ساختمان، کوچکترین رکن محل زندگی شهروندان ساکن و فعال در شهر است. همانگونه که در ایران تاریخی و همچنین حال حاضر کشورهای توسعه یافته، زیست پذیری از مقیاس ساختمان آغاز شده و به کل کالبد شهری تعمیم می یابد. طی غفلت و رخوتی که طی 80 سال گذشته بر مبنای اقتباس ناقص از پارادایم مدرنیته در ارکان مراکز سکونتگاهی ایران حاکم شده، دانش و مهارت های استقرار شهرهای زیست پذیر به فراموشی سپرده شده است. حال به نظر می رسد زمان آن رسیده تا با بازخوانی دانش و مهارت های بومی در کنار آموخته ها و فناوری های نوین علوم زیستی، بتوانیم با روشهای خلاقانه و نوآورانه به چشم انداز تحقق پذیر برای زیست پذیری مراکز اصلی جمعیتی کشور یعنی شهرها دست یابیم.
ساختمان پایدار، ساختمانی است که طراحی آن علاوه بر تاب آوری در برابر بارهای سازه ای و نیروهای دینامیک محیطی، در قالب کوچکترین رکن شهر برای حل مسایل شهری در مقیاس پارسل شهری تدبیر نماید. ظرفیت سازی با ارتقای دانش سازندگان با هدف شکل گیری وجدان کاری جمعی در حوزه های اجتماعی و محیطی انجام می شود و گامی مهم در پذیرش مسئولیت اجتماعی-محیط زیستی در مقیاس ساختمان می باشد. طراحی ساختمان پایدار در مدیریت شهری منجر به هدایت سرمایه های اجتماعی و اقتصادی بخش خصوصی به سمت بازآفرینی شهر در قالب شهری با توسعه پایدار و زیست پذیر خواهد شد.
در این راستا، اندیشکده زیست پذیری شهری نسبت به برگزاری کارگاه آموزش-ظرفیت سازی «سهم موثر سازندگان در مدیریت مسایل شهری با طراحی ساختمان پایدار» با همکاری دفتر منطقه ای آب شهری یونسکو، سازمان نظام مهندسی ساختمان و بخش خصوصی (گروه ساختمانی پژمان جوزی و همکاران) اقدام نموده است. این کارگاه در تاریخ 10 مرداد 1401 در سالن باشگاه نهاد ریاست جمهوری با حضور مدیران و سازندگان برگزار شده است.
